موج امید غزل ها به تلاطم آمد

بوی نرگس به مشام از سحر قم آمد

عاقبت ماه به پا بوس زمین می اید

وارث بدر و حنین و پسر خم آمد

یازده نور به امید وصالش بودند

آخرین یوس این خوشه ی گندم آمد

گرگ ها در بدر پیرهنش در صحرا

عاقبت معجزه ای از دل مردم آمد

سر هر شاخه قناری به غزل می خواند

زینت عرش و زمین و مه و انجم آمد

سوی یعقوب خبر برده نسیمی ز حجاز

دیده بگشا بنگر آنکه شده گم آمد

الواریان

فکر می کردم بیایی صبح این جمعه ولی

باز باقی ماند ایام غم و بی همدلی

حسرت دیدار تو تمدید گشته هفته ها

حسرت این بیرق و دست تو و سید علی

علی الواریان

سکوت بود و نسیمی ز خانه ی مولا

ترنم لب عاشق  حسین ،علی ،سقا

ترنم شب رویایی پر از احساس

نشسته بر تن گلبرگ عالم معنا

شکست بهت نگاه نشسته بر دنیا

به موج گریه ی عباس و خنده ی اقا

به ازدحام طنین صدای هر بوسه

گلی جوانه زده بر لبان ثارالله

رسید کاشف کرب و  پناه از بالا

رسید قوت قلب حسین ، علی ، زهرا

دوباره خنده ولیکن به صورت سقا

دوباره گریه ولیکن به صورت مولا

حسین در تب چشمان پر غم بابا

علی و فکر حسین و غروب عاشورا

علی الواریان

شور شیرین دو عالم به سحر پیدا شد

خبر آمد که علی بار دگر بابا شد

نفس باد صبا بوی اقاقی آورد

سینه لبریز غزل گشته و دل شیدا شد

پسری روی پر حضرت جبریل امین

تا زمین آمد و بیت علوی غوغا شد

او که لبخند لبش هوش بشر را می برد

روی دستان نبی آمد و شوری پا شد

بوسه باران شده چشم و دهن و لبهایش

چشمهایش به رخ حیدر و زهرا وا شد

پر آتش زده ی فطرس مغضوب خدا

از سر لطف حسین ابن علی احیا شد

یوسفان دست بریدند و هراسان شده اند

تا شعاعی ز رخ نور حسین پیدا شد

لطف ارباب چنان کرد که بر روی زمین

قطره بسیار شد و رود شد و دریا شد

همه جا رایحه ی سیب تجلی دارد

پسر ثانی حیدر به شهان آقا شد

علی الواریان