روی دامن سرت و با پنجه شونه می زنم
رو خضاب گونه هات بوس شبونه می زنم
لبات و با دستای پر از ترک حس می کنم
بوسه بر زخم لب تو بی بهونه می زنم
سرت و رو سینه ام میارم و بو می کنم
با همین اشک چشام آبی به گونه می زنم
گفته بودی که میای ولی چقدر دیر اومدی
واسه دیدنت بابا دل به کرونه می زنم
هم موهام سپید شده هم رخ من رنگ خزون
مثل مادرت شدم من دیگه مو نمی زنم
توی کوچه افتادم صدات زدم کجا بودی
هر کی از راه می رسید با تازیونه می زدم
یتیمی دردیه بابا تو خودت خوب می دونی
چقدر زجر بابا جون به این بهونه می زدم
تو که رفتی توی شهر یه حرفی از کنیزی بود
خارجی می گفتن و دونه به دونه می زدم
تا زمین گیر میشدم چند نفری میومدن
تا می دید موهام پر از لخته خونه می زدم
حالا که اومدی از سفر بابا من و ببر
من که هر شب توی خواب موهات و شونه می زدم
علی الواریان