اشک سردیست که از جان و تنش می اید

اه دردیست که از اوج غمش می اید

تا که می رفت دلش ماند نگاهش افتاد

به تکاپوی کسی کز عقبش می آید

 رسم مردی نه چنین بود که بر جا اورد

این کلامیست که هر دم به لبش می اید

پای رفتن نه همین پاست که با خود دارد

راه سختیست چنین پای کمش می اید

شده یعقوب از ان لحظه که دروقت سفر

بوی پیراهن او دور و برش می اید

با خودش زمزمه ای کرد دلش محکم شد

هرکه عاشق بشود هجر سرش می اید

الواریان

94/4/23