تکلیف ندارد دل بی تاب و رمیده

ان دل که همیشه همه جا زجر کشیده

در پیش و پس هر قدمش هروله دارد

اوای تو را در نفس باد شنیده

تا بوسه ز گلبرگ رخ ماه بگیرد

پروانه شده دور خودش پیله تنیده

چون خط موازی شده هجران دل و تو

تا خط افق رفته ولیکن نرسیده

تصنیف شده نبض دل و هق هق ساعت

تصنیف بلندی که نفس را ببریده

در دام تو افتاده دل و جای سوال است

از صید چرا حضرت صیاد رمیده

الواریان