پیش چشمان پدر اشک پسر می ریزد

انقدر تاب ز کف رفت به بستر افتاد

اب با گریه ز دستان پدر می ریزد

همه بودند کنارش همه دیدند ز لب

خون یک عمر اسیری و شرر می ریزد

رکن ها با ستم و جور بشر افتاده

باز باجور دگر رکن دگر می ریزد

نفسش تنگ شدو رنگ رخش یاس ،حسن

از کنار لب او خون جگر می ریزد

الواریان