و چشم خیس خودش را به دور می دوزد

چقدر موکب و عاشق چقدر خانه ی عشق

تمام جاده به شوق حضور می سوزد

سه روز پای پیاده سه روز شوق وصال

و خادمی که قدم را به زور می بوسد

و نام لیلی و مجنون چه بی جهت گل کرد

که لیلی از تب دریای نور می سوزد

و اربعین و گدایی که در تمام مسیر

شبیه دانه ی اسپند و اود می سوزد

الواریان