دیریست که دل در تب و تاب گل زهراست

هر روز همه منتظران چون شب یلداست

گفتند که فردا زسفر باز بیاید

یک عمر گذشت و نظرم در پی فرداست

از سیصد و اندی نفرش هم خبری نیست

اقای بیابان به گمانم تک و تنهاست

در پیچ و خم رود نگاهی شده بی تاب

قلبی که امید و نگهش جانب دریاست

بر سنگ مزارم دو سه خطی بنویسید

حتی به لحد منتظر مهدی زهراست

الواریان