گنبد، حرم ، زائر هوای خیس و بارانی

در شوکت گلدسته هایت مات و حیرانی

اقا هوای دوریت با ما نمی سازد

حال کبوتر را به دور از لانه می دانی

این روز ها از صحن بانو رو نمایی شد

حالا نجف جان می دهد از بهر مهمانی

ان اخرین باری که در صحنت دعا خواندم

حس کرده ام مولای یا مولای می خوانی

مهر تو قسمت می کند جنت و دوزخ را

صد بار می گویم من این تصنیف عرفانی

هو یا علی کفر است اما دل نمی گیرد

ارام جز با خواندن این ذکر طوفانی

علی الواریان