الواریان

غره بر حجم صدایت شده ای حاج اقا
سال ها درس تو را حاجی فی الله نکرد
اهل تزویر به غایت شده ای حاج اقا
سادگی درس شما بود که فریاد زدید
در تجمل به نهایت شده ای حاج اقا
گفته ای تکیه به قدرت همه جا بد اما
تکیه دادی و چه راحت شده ای حاج اقا
همه رفتند و تو ماندی به تحکم با زور
ظلم را از چه تو ایت شده ای حاج اقا
حرف تو حرف ضعیفان و فقیران اما
به ستم پرچم و رایت شده ای حاج اقا

علی الواریان

هر شب دل ما را به شما وقت و قراریست

با طرح رخت حال دلم حال مزاریست

از دایره ی واژه ی چشمان تو پیداست

تصنیف سکوتی  که به لبهای تو جاریست

باران زده بر شیشه ی شفاف نگاهت

آوای تو آهنگ غزل های بهاریست

من گوش شدم زمزه کن نطق روا دار

دام دو لبت مامن آهوی فراریست

ای دلبر لیلی صفتم درد دوا کن

زخمی که نشست از سر مژگان تو کاریست

علی الواریان