خدا به عشق حسن اعتبار می بخشد

به موسم دل عاشق بهار می بخشد

به سرزمین دل هر که عاشقش بوده

به اعتبار حسن چشمه سار می بخشد

برای بخشش او در شب مناجاتش

دلی شکسته و چشمان زار می بخشد

هر انکه سنگ حسن روی سینه اش کوبید

خدا به لوح دلش افتخار می بخشد

هر انکه مانده به راه کریم آل الله

یقین به عزت او اقتدار می بخشد

حسن امام دل و دل غلام نام حسن

کریمانه حسن بی گدار می بخشد

نبوده صحن و سرایی نبوده گلدسته

تمام آنچه که بوده به یار می بخشد

گهی اسیر و گهی مانده در مسیر خودم

حسن میان همین گیر و دار می بخشد

چه احترام غریبی چه حس زیبایی

کریم از پی نامش وقار می بخشد

علی الواریان

95/4/2