شرمنده تر از عبد خطا کارکسی نیست

از فرط گنه جان به لب امد نفسی نیست

صد ایه ی العفو سرودیم و شکستیم

ای وای که جز توبه دگر دادرسی نیست

بیچاره منم کز عملم سود نبردم

اعمال پر از شبهه بجز خار و خصی نیست

ادم نشدم سخت گره خورده به کارم

اخر که سحر خیزی من جز هوسی نیست

ماه رمضان رو به هلال است خدایا

بر خانه ی قلبم نظری کن که کسی نیست

تیر 94

مادر خطابش می کند هر کس مومن ترین بندگان باشد

یا تکیه گاهش خانه ای از نور در دست های اسمان باشد

مادر خطابش می کند هر کس عابدترین مردمان باشد

یا جرعه نوش زمزم پاکی از بحر جود بی کران باشد

مادر خطابش می کند هر کس تفسیر کوثر را مکرر خواند

او شرح معراج نبی اما ازجنس نور و از جنان باشد

مادر خطابش می کند هرکس از چشم های مصطفی فهمید

او موهبت بر امت مختار از لطف رب ذوالمنان باشد

مادر خطابش می کند هر کس از تنفقوا  اموالکم دانست

مقصود این ایه خدیجه بود مقصود ام العاشقان باشد

علی الواریان

یک دهه روضه دلم را به دعاسیر نکرد

غیربغضت بگلو هیچ غمی گیر نکرد

حضرت ختم رسل با دل پرخون می گفت

هیچ داغی به چنین غصه مرا پیر نکرد

همچو زهرا به عروجت ز زمین ای بانو

هیچ کس ناله ی بیتابی و شب گیر نکرد

اشکها از پی هم سلسله ای می سازند

وقت روضه به دمی نوکر تو دیر نکرد

بیت عصمت به تو و معرفتت مدیون است

عشق را هیچ کسی همچو تو تفسیر نکرد

الواریان