بار هزاران طعنه را بر دل کشیدم

دیدم تو را بر نی ولی دستم جدا بود

کوچه به کوچه از پس محمل دویدم

زاویه ی تن با زمین کم گشته اخر

من زیر بار غربت و مشکل خمیده ام

در بزم گرگان رفتی و از تن سرت رفت

کشتی وا مانده برین گل را کشیدم

کوفه ،خرابه ،شام و یا بازار بودم

حالا کنار تو در این منزل رسیدم

الواریان